Iamque amici flentes Alexandrum orabant ut, tandem exsatiatus, laudi modum faceret ac saluti suae parceret. Grata erat regi piêtas amicorum; itaque singulos familiarius amplexus considere iubet. «Vobis quidem, – inquit – o fidissimi piissimique civium atque amicorum, grates ago habeoque non solum quod hodie salutem meam vestrae (saluti) praeponitis, sed quod a primordiis belli nullum erga me benevolentiae pignus atque indicium omisistis. Ceterum ego me metior non aetatis spatio, sed gloriae. Licuit mihi, paternis opibus contento, intra Macedoniae terminos per otium exspectare obscuram et ignobilem senectutem, quamquam ne pigri quidem sibi fata disponunt, sed unicum bonum diuturnam vitam existimantes saepe acerba mors (eos) occupat. Verum ego, qui non annos meos, sed victorias numero, si munera fortunae bene computo, diu vixi. Orsus a Macedonia imperium Graeciae teneo, Thraciam et Illyrios subegi, Asiam possideo iamque haud procul absum fine mundi. In his operibus exstingui mihi, si fors ita feret, pulchrum est; ea stirpe sum genitus, ut multam prius quam longam vita debeam optare.
- Latino
- Maiorum Lingua C
- Versioni dai Libri di Esercizi
