Alexander sollemni die amicos in convivium vocat. Ubi, orta inter ebrios rerum a Philippo gestarum mentione, ipse se patri praeferre coepit, assentante maiore convivarum parte. Itaque cum unus e senibus, Clitus, fiducia amicitiae regis, memoriam Philippi tueretur, laudaretque eius res gestas, Alexander adeo ira exarsit, ut telo a satellite rapto Clitum in convivio trucidaret. Sed postquam satiatus caede animus conquievit et in irae locum successit aestimatio, pigere eum facti coepit. Eodem igitur furore in paenitentiam, quo pridem in iram, versus, mori voluit. Primum in fletus progressus, amplecti coepit mortuum, vulnera tractare et confiteri dementiam; denique arreptum telum in se vertit, peregissetque facinus nisi amici intervenissent. Hos non fallebat in rege etiam sequentibus diebus manere hanc voluntatem moriendi. Paenitentiae enim accesserat nutricis suae, sororis Cliti, recordatio, cuius eum maxime pudebat, quod tam foedam illi alimentorum suorum mercedem reddiderat. Ob haec illi quadriduo perseverata inedia est, donec exercitus universi precibus exoratus est ne ita mortem unius doleret, ut universos perderet.
- Latino
- Lingua Viva 2
- Versioni dai Libri di Esercizi
