Audito nomine Numae, patres Romani omnes, qui novum Romae regem consalutaturi erant, Numae Pompilio, triginta ferme annos nato, regnum tributum iri decernunt. Accitus Romam, sicut Romulus dis auspicatis urbem condiderat et regnum adeptus erat, de se quoque deos consuli iussit. Inde ab augure, deductus in arcem, in lapide ad meridiem versus consedit. Augur ad laevam eius capite velato sedem cepit, dextra manu baculum sine nodo aduncum tenens quem lituum appellaverunt. Inde, ubi, prospectu in urbem agrumque capto deos precatus est, regiones ab oriente ad occasum determinavit, dextras ad meridiem partes, laevas ad septentrionem esse dixit; tum lituo in laevam manum traducto, dextra in caput Numae imposita, ita precatus est: «Iuppiter pater, si est fas hunc Numam Pompilium, cuius ego caput teneo, regem Romae esse, signa nobis certa acclara inter eos fines quos feci!». Tum peregit verbis auspicia quae ab Iove mitti optabat. Quibus missis, declaratus rex Numa de templo descendit.
- Latino
- Lingua Viva 2
- Versioni dai Libri di Esercizi
