Demosthenis quoque astutia mirifice cuidam ancillae succursum est, qua pecuniam depositi nomine a duobus hospitibus acceperat,
ea condicione, ut illam simul utrisque redderet. Quorum alter, interiecto tempore, tamquam morto socio squallore obsitus,
deceptae omnes nummos abstulit. Supervenit deinde alter, et depositum petere coepit. Haerebat misera in maxima pariter et
pecuniae et defensionis penuria, iamque de laqueo et suspendio cogitabat. Sed opportune Demosthnes ei patronus affulsit, qui ut
in advocationem venit, <>.
- Latino
- Versioni di Marco Porcio Catone
- Valerio Massimo
