Era destino

Senex quidam, qui unum filium habebat eumque vehementissime diligebat, com olim in somnio vidisset leonem folium suum devorantem, valde tumuit atque in edita munitaque turri adulescentem clausit, ne hunc exitum vitae, tam horrendum inveniret. Cum tamen puer venationem valde amaret, pater ne fastidiosa illi esset solitudo, servis imperaverat ut in pariete turris plurima animalia pingerat, inter quae leo primum locum obtinebat. Sed puer, cum haec vidisset, valde suscensuit leonemque spectans: “Pessime fere – inquit – propter te in hac turri sum”; et haec verba dicens manum in parietem vehementer impegit ut leonem percuteret. Sed tam vehementer parietem pulsendo, unum ex digitatis vulneravit. Hoe autem vulnus, cum sangionem pueri corrupisset eum ad mortem duxit. Itaque fatum exitum suum habuit; atque puer, ut fuerat in somnio, propter leonem vitam amisit.