I capi pompeiani,sconfitti a Tapso,si uccidono

In Africa satis ample sonabant in Pompeiani (= di Pompeo) nominis locum Cato et Scipio. Accessit copiis Mauretaniae rex Iuba, videlicet ut latius vinceret Caesar. Et primum strages a Iuba coepit, cuius elephanti, bellorum rudes et nuper a silva consternati, subito clangore lituorum in suos sese circumgere. Statim exercitus in fugam coniectus est. Non inconspicua tamen mors omnium. Iam Scipio nave fugiebat; sed adsecutis hostibus gladium per viscera exegit et, ubi esset quodam requirente, respondit hoc ipsum: “Bene se habet imperator.” Iuba, cum se recepisset in regiam, magnifice epulatus est postero die cum petreio fagae comite superque mensas et pocula interficiendum se ei praebuit: ille et regi suffecit et sibi. cato non interfuit bello. Positis apud Bagradam castris Uticam velut altera Africae claustra servabat. sed accepta partium clade nihil cunctatus, ut sapiente dignum (= degno di…regge l’ablativo) erat, mortem sibi etiam laetus accivit. Nam, postquam filium comitesque ab amplexu dimisit, in noctem lecto ad lucernam Platonis libro, qui immortalitatem animae docet, paulum quieti dedit; tunc, circa primam vigiliam , strincto gladio revelatum manu pectus semel iterumque percussit. Ausi (sunt) post hoc virum medici violare fomentis. Ille passus, dum abscederent, rescidit plagas secutaque vi sanguinis moribundas manus in ispo volnere reliquit.