Homines canes semper dilexerunt atque adhuc diligunt; nam canes gaudiorum et maestitiae dominorum suorum socii sunt. Canes etiam aedium custodes sunt, nam terrent atque fugant fures acutis dentibus suis et promptis unguibus. Canes saepe fuerunt gregum (grex, gregge), et nonnumquam pastorum boumque, defensores; etiam temporibus nostris arcent lupos et vulpes a gregibus. Canes venatici cari sunt venatoribus narium sagacitate, crurum celeritate atque ardore in proeliis contra nemorum feras. Nemora cum voluptate percurrunt atque investigant feras et aves e latibulis; praedae instant, eam retinent, saepe etiam ad venatores portant. Antiqui poëtae carminibus suis canum dotes ostenderunt atque laudaverunt. Apud Homerum, in Odyssea, Ulixis canis Argus, primus inter propinquos et familiares, domini vocem post multos annos agnovit, sed postea ad domini pedes non accurrit: viribus enim carebat. Caudam solum leniter movebat et voce submissa dominum Ulixem salutabat. Tandem laeta morte oculos clausit.
- Latino
- Lingua Magistra 1
- Versioni dai Libri di Esercizi
