Olim superbus equus in rivi vado aquam bibebat. Aper autem aquam turbabat. Equus frustra aprum magnis contumeliis obiurgabat; igitur a viro auxilium petit contra feram. Vir libenter et sollicite annuit, in equum insilit, ad rivum appropinquat et telis aprum interficit. Deinde cum gaudio dicit: “Nunc et magnam praedam habeo et commodum servum. Equus domino aptus atque opportunus erit: enim impedimenta, sarcinas, arma vehet”. Itaque mox equo freni imponuntur. Tum equus animo sic cogitat: “Mea stultitia affligor: vindictam quaero et dominum invenio!”.
- Latino
- La Lingua delle Radici 1
- Versioni dai Libri di Esercizi
