Antiqui poetae in carminibus suis de claris et feris Centauris multas fabulas narraverunt. Centaurorum populus, antequam bellum Troianum exarsit, in montibus ac silvis Thessaliae sedem habebat. Natura eorum mostruosa erat: caput et pectus hominum, equorum autem reliqua pars erat. Corporis proceritate celeritateque et animi ferocitate Centauri noti erant; acutis eorum sagittis homines feraeque interficiebantur; sed non cuncti homines Centaurorum iurgia et sanguinem, proelia et caedes amabant: Chiron, ut a poetis antiquisque sciptoribus traditum est, mansuetudinis, humanitatis prudentiaeque famam habuit et ob virtutes suas clarus inter Centauros fuit. Itaque poetarum carmina Chironem clarorum virorum, Herculis, Iasonis et Achillis, praeceptorem celebraverunt. At Hercules sagitta hydrae sanguine imbuta Centaurum, magistrum suum, invitus vulneravit. Sed mansuetudo et iustitia Chironis praemium a dis meruerunt. Nam cum Centaurus animam efflavit, Iuppiter Chironem inter caeli sidera collocavit et nunc novo nomine inter Zodiaci signa in caelo refulget.
- Latino
- Lingua Viva 1
- Versioni dai Libri di Esercizi
