Non multis ante annis aiunt T. Caelium quendam, Tarracinensem, hominem non obscurum, cum, cenatus, cubitum in idem conclave cum duobus adulescentibus filiis isset, inventum esse mane iugulatum. Cum neque servus quisquam reperire tur neque liber, ad quem ea suspicio pertineret, duo filii autem propter cubantes ne sensisse quidem se dicerent, nomina filiorum de parricidio delata sunt. Quid poterat tam esse suspiciosum? neutrumne sensisse? ausum autem esse quemquam se in id conclave committere, eo potissimum tempore, cum ibidem essent duo adulescentes filii qui et sentire et defendere facile possent? Erat porro nemo in quem ea suspicio conveniret. Tamen, cum planum iudicibus esset factum, aperto ostio, dormientes eos repertos esse, iudicio absoluti (sunt) adulescentes et suspicione omni liberati sunt. Nemo enim putabat quemquam esse qui, cum omnia divina atque humana iura scelere nefario polluis set, somnum statim capere potuisset, propterea quod, qui tantum facinus commiserunt, non modo sine cura quiescere, sed ne spirare quidem sine metu possunt.
- Latino
- Maiorum Lingua C
- Versioni dai Libri di Esercizi
