Il tifo per le corse dei cocchi

C. Plinius Calvisio suo s.
Omne hoc tempus inter pugillares ac libellos iucundissima quiete transmittere malui. «Quemadmodum» inquis «in urbe potuisti?». Circenses erant, quo genere spectaculi ne levissime quidem teneor. Nihil novi, nihil varii, nihil quod non semel spectavisse sufficiat. Quo magis miror tot milia virorum tam pueriliter identidem cupere currentes equos, insistentes curribus homines videre. Si tamen aut velocitate equorum aut aurigarum arte traherentur, esset ratio non nulla; sed favent panno, pannum amant, et si in ipso cursu medioque certamine hic color illuc, ille huc transferatur, studium favorque transibit, et repente agitatores illos, equos illos, quos procul noscitant, quorum clamitant nomina, relinquent. Tanta gratia, tanta auctoritas in una vilissima tunica ponitur, mitto apud vulgus, quod est vilius tunica, sed apud quosdam graves homines! Quos ego cum recordor, in re inani, frigida, adsidua, tam insatiabiliter desidere, capio aliquam voluptatem, quod hanc voluptatem capere nolo, cum per hos dies libentissime otium meum in litteris collocare malim, quos alii otiosissimis occupationibus perdunt. Vale.