Cicada per totum diem canebat eiusque cantus molestus erat noctuae; nam noctua cibum in tenebris quaerit et in cavo ramo somnum interdiu capit. Noctua rogabat: «Cicade, tace!» sed bestiola valide sine mora a prima luce usque ad vesperum clamabat. Rursus noctua ira accendebatur; nullum noctua habebat auxilium et verba eius contemnebantur. Itaque garrulae cicadae fallaciam instituebat: «Cicada, canis et ego non dormio; vere magna peritia canis ut Phoebus citharam sonat; Minerva nuper mihi donavit divinum nectar; veni, una bibemus». Cicada ardebat siti et cupide advolavit. Noctua cavum obsaepsit, cicadam exagitavit et tandem leto dedit. Sic cicada viva noctuae silentium negabat, nunc tribuebat mortua.
- Latino
- Sermo et Humanitas - Compiti per le vacanze 1
- Versioni dai Libri di Esercizi
