Romae Nonis Iuliis diem festum esse ancillarum vulgo notum est, nec origo et causa celebritatis ignota est. Iunoni enim Caprotinae die illo mulieres liberae pariter ancillaeque sacrificant sub arbore caprifico in memoriam benignae virtutis quae in ancillarum animis pro conservatione publicae dignitatis apparuit. Nam, cum Galli Romam cepissent et postea sedatus esset Gallicus impetus et res publica vero debilitata esset, finitimi populi statuerunt ut urbem invaderent: ingentes copias collegerunt atque his praefecerunt Postumium Livium Fidenatium dictatorem, qui senatui imperavit ut matres familiae sibi et virgines dederentur: tantum tali modo reliquiae Romae civitatis mansissent. Cumque patres certa persuasione carerent et in hac deliberatione suspensi essent, ancilla nomine Tutela polliccita est se cum ceteris ancillis sub nomine dominarum ad hostem venturam esse: habitum matrum familias et virginum sumpserunt et ad hostium castra prosecutae sunt. Hic, cum a Livio in castris distributae essent et diem festum apud se esse simulatae essent, viros plurimo vino provocaverunt et sopiverunt. Postea ex arbore caprifico, quae castris erat proxima, signum Romanis dederunt. Qui cum repentina incursione hostes oppressissent, memor illius beneficii senatus omnes ancillas manumisit dotemque his publico sumptu fecit diemque ipsum Nonas Caprotinas nuncupavit ab illa caprifico ex qua signum victoriae ceperunt, sacrificiumque iussit annua solemnitate celebrari.
- Latino
- Lingua Viva 1
- Versioni dai Libri di Esercizi
