Daedalus, clarus architectus, multa instrumenta operaria, inter quae serram, invenit et pulchras statuas, quae oculos movebant, finxit. At is captivus Cretae domini erat cum Icaro filio in Cretae Labyrintho, in quo variae viae fugam impediebant, et exilium finire optabat, sed undique pelagus locum claudebat. Improviso Daedalus exclamavit: «Impius tyrannus autem caelum non possidet!» et subito, ingenii auxilio, humanam naturam novavit: pennae collectae sunt, eaeque lino et cera alligatae atque umeris suis et filii Icari aptatae sunt. Interea filium monuit: «Fili mi, fugae via quam suscepimus incerta atque infesta est! In media via caeli volabis! Undae enim pelagi alas gravant, contra radii solis,4qui mundum urunt, alarum ceram solvunt. Meis consiliis ergo semper obtemperabis». Postea Icaro oscula dat et, pennis levatus, in caelum ascendit, ante filium volat et filii alas observat. At Icarus, ob nimium gaudium, mediam viam deserit et in altum caelum volat. Ita solis radiis alarum cera mollitur et miser puer in undas pelagi praecipitat.
- Latino
- Lingua Magistra 1
- Versioni dai Libri di Esercizi
