Lacrime e sangue di una congiura

Anno sexagesimo quinto post Christum natum, Nerone imperante,Romae auctore C. Calapurino Pisone coniuratio facta est, ob quam multi et clari viri mortem occubuerunt.Flavii Scaevini senatoris libertus, cum ad Neronem se contulisset,Pisonis coniurationem denuntiavit.Coniurabant enim et nonnulli senatores, et consules designati, et plebis tribuni, et clari viri docti, ut Lucanus poeta atque Seneca philosophus. At,patefacta coniuratione, multi coniurationis participes,certi vel suspecti tantum, capite damnati sunt aut exilio multati.Eorum autem quidam supplicium non exspectaverunt et mortem sibi consciscere maluerunt:in his Seneca, qui in praedio apud Cumas venas exsolvit et Stoicorum more e vita excessit. Post coniurationem vero suspicacior et crudelior Nero factus est: nam nonnulli cives Romani minimis indiciis capite damnabantur vel omnia bona ammittebant.