Ingenti Poenorum classe circa Siciliam devicta, duces, fractis animis, consilia petendae pacis agitabant. Quorum Hamilcar negabat se audere ire ad consules, ne catenae sibi inicerentur eodem modo, quo ab ipsis Cornelio Asinae consuli fuerant iniectae. Hanno autem, certior Romani animi aestimator, ratus nihil tale timendum (esse), maxima cum fiducia ad colloquium eorum tetendit. Apud quos cum de fine belli ageret et tribunus militum dixisset posse merito ei evenire quod Cornelio accidisset (1), uterque consul, tribuno tacere iusso, <>. Claros illos fecerat ( avrebbe potuto renderli) vincire hostium ducem, sed multo clariores fecit noluisse.
- Latino
- Versioni di Marco Porcio Catone
- Livio
