His animum arrecti dictis et fortis Achates
et pater
Aeneas iamdudum erumpere nubem
ardebant. prior Aenean compellat Achates:
‘nate dea, quae nunc animo sententia
surgit?
omnia tuta vides, classem sociosque receptos.
unus abest, medio in fluctu quem vidimus ipsi
submersum;
dictis respondent cetera matris.’
vix ea fatus erat cum circumfusa repente
scindit se nubes et in aethera purgat
apertum.
restitit Aeneas claraque in luce refulsit
os umerosque deo similis; namque ipsa decoram
caesariem nato genetrix lumenque iuventae
purpureum et laetos oculis adflarat honores:
quale manus addunt ebori
decus, aut ubi flavo
argentum Pariusve lapis circumdatur auro.
tum sic reginam adloquitur cunctisque repente
improvisus ait: ‘coram, quem quaeritis, adsum,
Troius Aeneas, Libycis ereptus ab undis.
o sola infandos Troiae
miserata labores,
quae nos, reliquias Danaum, terraeque marisque
omnibus exhaustos iam casibus, omnium egenos,
urbe,
domo socias, grates persolvere dignas
non opis est nostrae, Dido, nec quidquid ubique est
gentis
Dardaniae, magnum quae sparsa per orbem.
di tibi, si qua pios respectant numina, si quid
usquam iustitiae est et mens
sibi conscia recti,
praemia digna ferant. quae te tam laeta tulerunt
saecula? qui tanti talem genuere parentes?
in
freta dum fluvii current, dum montibus umbrae
lustrabunt convexa, polus dum sidera pascet,
semper honos nomenque tuum
laudesque manebunt
quae me cumque vocant terrae.’sic fatus amicum
Ilionea petit dextra laevaque
Serestum,
post alios, fortemque Gyan fortemque Cloanthum.
- Latino
- Eneide
- Virgilio
