Libro 10, vv. 260-307 - Studentville

Libro 10, vv. 260-307

Iamque in conspectu Teucros habet et sua castra 260
stans celsa in puppi, clipeum cum deinde sinistra

extulit ardentem. clamorem ad sidera tollunt
Dardanidae e muris, spes addita suscitat iras,
tela manu iaciunt,

quales sub nubibus atris
Strymoniae dant signa grues atque aethera tranant 265
cum sonitu, fugiuntque Notos clamore

secundo.
at Rutulo regi ducibusque ea mira videri
Ausoniis, donec versas ad litora puppis
respiciunt totumque

adlabi classibus aequor.
ardet apex capiti cristisque a vertice flamma 270
funditur et vastos umbo vomit aureus ignis:

non secus ac liquida si quando nocte cometae
sanguinei lugubre rubent, aut Sirius ardor.
ille sitim morbosque ferens

mortalibus aegris
nascitur et laevo contristat lumine caelum. 275
Haud tamen audaci Turno fiducia cessit
litora

praecipere et venientis pellere terra.
[ultro animos tollit dictis atque increpat ultro:]
‘quod votis optastis

adest, perfringere dextra.
in manibus Mars ipse viris. nunc coniugis esto 10.280
quisque suae tectique memor, nunc magna

referto
facta, patrum laudes. ultro occurramus ad undam
dum trepidi egressisque labant vestigia prima.
audentis

Fortuna iuvat.’
haec ait, et secum versat quos ducere contra 285
vel quibus obsessos possit concredere muros.

Interea Aeneas socios de puppibus altis
pontibus exponit. multi servare recursus
languentis pelagi et brevibus se

credere saltu,
per remos alii. speculatus litora Tarchon, 290
qua vada non spirant nec fracta remurmurat unda,
sed

mare inoffensum crescenti adlabitur aestu,
advertit subito proras sociosque precatur:
‘nunc, o lecta manus, validis

incumbite remis;
tollite, ferte rates, inimicam findite rostris 295
hanc terram, sulcumque sibi premat ipsa carina.

frangere nec tali puppim statione recuso
arrepta tellure semel.’ quae talia postquam
effatus Tarchon, socii

consurgere tonsis
spumantisque rates arvis inferre Latinis, 10.300
donec rostra tenent siccum et sedere carinae

omnes innocuae. sed non puppis tua, Tarchon:
namque inflicta vadis, dorso dum pendet iniquo
anceps sustentata diu

fluctusque fatigat,
solvitur atque viros mediis exponit in undis, 305
fragmina remorum quos et fluitantia transtra

impediunt retrahitque pedes simul unda relabens.

  • Latino
  • Eneide
  • Virgilio

Ti potrebbe interessare

Link copiato negli appunti