Deinde sequitur quibus ius sit cum populo agendi aut cum senatu. gravis et ut arbitror praeclara lex: ‘Quae cum populo quaeque in patribus agentur modica sunto’ id est modesta atque sedata. Actor enim moderatur et fingit non modo mentes ac voluntates sed paene vultus eorum apud quos agit. Quod si in senatu non difficile; est enim ipse senator is cuius non ad actorem referatur animus sed qui per se ipse spectari velit. Huic iussa tria sunt: ut adsit nam gravitatem res habet cum frequens ordo est; ut loco dicat id est rogatus; ut modo ne sit infinitus. Nam brevitas non modo senatoris sed etiam oratoris magna laus est in sententia nec est umquam longa oratione utendum quod fit ambitione saepissime nisi aut peccante senatu nullo magistratu adiuvante tolli diem utile est aut cum tanta causa est ut opus sit oratoris copia vel ad hortandum vel ad docendum; quorum generum in utroque magnus noster Cato est.
- Latino
- De Legibus
- Cicerone
