at non audaci Turno fiducia cessit; 9.126
ultro animos tollit dictis atque increpat
ultro:
‘Troianos haec monstra petunt, his Iuppiter ipse
auxilium solitum eripuit: non tela neque ignis
exspectant Rutulos. ergo maria invia Teucris, 130
nec spes ulla fugae: rerum pars altera adempta est,
terra autem in
nostris manibus, tot milia gentes
arma ferunt Italae. nil me fatalia terrent,
si qua Phryges prae se iactant, responsa
deorum;
sat fatis Venerique datum, tetigere quod arva 135
fertilis Ausoniae Troes. sunt et mea contra
fata mihi,
ferro sceleratam exscindere gentem
coniuge praerepta; nec solos tangit Atridas
iste dolor, solisque licet capere arma
Mycenis.
“sed periisse semel satis est”: peccare fuisset 9.140
ante satis, penitus modo non genus omne perosos
femineum. quibus haec medii fiducia valli
fossarumque morae, leti discrimina parva,
dant animos; at non viderunt
moenia Troiae
Neptuni fabricata manu considere in ignis? 145
sed vos, o lecti, ferro qui scindere vallum
apparat et
mecum invadit trepidantia castra?
non armis mihi Volcani, non mille carinis
est opus in Teucros. addant se protinus
omnes
Etrusci socios. tenebras et inertia furta 150
Palladii caesis late custodibus arcis
ne timeant, nec equi caeca
condemur in alvo:
luce palam certum est igni circumdare muros.
haud sibi cum Danais rem faxo et pube Pelasga
esse
ferant, decimum quos distulit Hector in annum.
nunc adeo, melior quoniam pars acta diei, 156
quod superest, laeti bene
gestis corpora rebus
procurate, viri, et pugnam sperate parari.’
interea vigilum excubiis obsidere portas
cura
datur Messapo et moenia cingere flammis. 160
bis septem Rutuli muros qui milite servent
delecti, ast illos centeni
quemque sequuntur
purpurei cristis iuvenes auroque corusci.
discurrunt variantque vices, fusique per herbam
indulgent vino et vertunt crateras aenos. 165
conlucent ignes, noctem custodia ducit
insomnem ludo.
Haec super e
vallo prospectant Troes et armis
alta tenent, nec non trepidi formidine portas
explorant pontisque et propugnacula
iungunt, 170
tela gerunt. instat Mnestheus acerque Serestus,
quos pater Aeneas, si quando adversa vocarent,
rectores
iuvenum et rerum dedit esse magistros.
omnis per muros legio sortita periclum
excubat exercetque vices, quod cuique
tuendum est. 175
- Latino
- Eneide
- Virgilio
