Nisus erat portae custos, acerrimus armis,
Hyrtacides, comitem
Aeneae quem miserat Ida
venatrix iaculo celerem levibusque sagittis,
et iuxta comes Euryalus, quo pulchrior alter
non fuit Aeneadum Troiana neque induit arma, 9.180
ora puer prima signans intonsa iuventa.
his amor unus erat
pariterque in bella ruebant;
tum quoque communi portam statione tenebant.
Nisus ait: ‘dine hunc ardorem mentibus
addunt,
Euryale, an sua cuique deus fit dira cupido? 185
aut pugnam aut aliquid iamdudum invadere magnum
mens agitat
mihi, nec placida contenta quiete est.
cernis quae Rutulos habeat fiducia rerum:
lumina rara micant, somno vinoque
soluti
procubuere, silent late loca. percipe porro 190
quid dubitem et quae nunc animo sententia surgat.
Aenean
acciri omnes, populusque patresque,
exposcunt, mittique viros qui certa reportent.
si tibi quae posco promittunt, nam
mihi facti
fama sat est, tumulo videor reperire sub illo 195
posse viam ad muros et moenia Pallantea.’
spondaico
obstipuit magno laudum percussus amore
Euryalus, simul his ardentem adfatur amicum:
‘mene igitur socium
summis adiungere rebus,
Nise, fugis? solum te in tanta pericula mittam? 200
non ita me genitor, bellis adsuetus
Opheltes,
Argolicum terrorem inter Troiaeque labores
sublatum erudiit, nec tecum talia gessi
magnanimum Aenean et
fata extrema secutus:
est hic, est animus lucis contemptor et istum 205
qui vita bene credat emi, quo tendis,
honorem.’
Nisus ad haec: ‘equidem de te nil tale verebar,
nec fas, non; ita me referat tibi magnus ovantem
Iuppiter aut quicumque oculis haec aspicit aequis.
sed si quis (quae multa vides discrimine tali) 210
si quis in
adversum rapiat casusve deusve,
te superesse velim, tua vita dignior aetas.
sit qui me raptum pugna pretiove redemptum
mandet humo, solita aut si qua id Fortuna vetabit,
absenti ferat inferias decoretque sepulcro. 215
neu matri miserae
tanti sim causa doloris,
quae te sola, puer, multis e matribus ausa
persequitur, magni nec moenia curat Acestae.’
ille autem: ‘causas nequiquam nectis inanis
nec mea iam mutata loco sententia cedit. 220
acceleremus’ ait,
vigiles simul excitat. illi
succedunt servantque vices; statione relicta
ipse comes Niso graditur regemque requirunt.
- Latino
- Eneide
- Virgilio
