Domitius Nero, cuius pater Domitius Ahenobarbus, mater Agrippina fuerunt, imperavit annos tredecim. Iste quinquennio tolerabilis apparuit; in urbe amphitheatrum aedificavit, Pontum in provinciam redegit itemque Cottias Alpes post Cottii regis mortem. Maximo dedecore reliquam vitam egit:nam nullum tyrannum ei similem memorare possumus.
Matre quoque stupro contaminavit, quam postmodum interemit. Octaviam et Sabinam in matrimonium duxit, cum earum viros trucidavisset, sed udramque repudiavit et necavit. Tunc Galba, Hispaniae proconsul, imperium corripuit. Cum hic ad urbem adventavisset, Nero media nocte ex urbe profugit segue ipse ictu transegit. Antea, cum neminem repperisset, qui eum feritet, exclamaverat: <>. Dedecorose vixit, turpius periit (morì). Decessit anno aetatis tricesimo secundo. Urbs et cunctae provinciae interitu eius exultaverunt.
- Latino
- Versioni di Marco Porcio Catone
- Anonimi
