Mors Aeschyli propter novitatem casus singularis fuit. Olim clarus poeta in Sicilia e moenibus urbis, in qua habitabat, exiit et in aprico loco resedit. Aquila super eum volavit, testudinem unguibus suis ferens. Quia aquila testudinem frangere volebat, ut ederet carnem, eam allïsit capiti Aeschyli tamquam lapidi: nam decepta erat splendore capitis, quod erat capillis vacuum. Itaque gravi ictu percussus Aeschylus periit. Insolita etiam Homeri mortis causa fuit. In insula Io, quia quaestionem a piscatoribus positam solvere non poterat, magno dolore comsumptus, brevi tempore decessit. Euripides crudelitate fati finitus est. Nam in Macedonia ab Archelai regis cena domum rediens, canum morsibus laniatus, mortem atrocem obiit. Philemonem vis risus immoderati occidit. Asello ficos ei paratas consumente, servum magna voce inclamavit: «Asinum abige!». Sed iam omnibus ficis comestis servus supervenit. Tum poeta: «Quoniam – inquit – tam tardus fuisti, da nunc vinum asello!». Ac protinus crebros cachinnos tollens, spiritu intercluso exstinctus est.
- Latino
- Maiorum Lingua A
- Versioni dai Libri di Esercizi
