Neptunus, Saturni et Rheae filius, Oceani et aquarum deus est et ventis atque procellis cum nymphis imperat. Neptuni vehiculum magna concha est; equi marini concham trahunt per undas et deus immensum pelagus sic peragrat. Equorum iubae caeruleae, oculi feri, ungulae aeneae sunt. Deus iussa dat non scaeptro sed fuscina: cum fuscinam movet, procellae silescunt atque undae tranquillae sunt. Interdum et in terras Neptunus descendit, ubi nautae dei benevolentiam donis et hostiis invocant quia vita in pelago continenter in magno periculo est. Romani Neptuno parva templa aedificant, tauros vitulosve immolant et ante dei simulacra sic orant: «Neptune, Saturni et Rheae fili, rege ventos, undas placa, depelle procellas, nautas adiuva atque in periculis serva». Itaque nautae navigium bene solvunt et bene appellunt.
- Latino
- Sermo et Humanitas - Quaderno per il recupero
- Versioni dai Libri di Esercizi
