Orpheus poeta, lyrae sono fluviorum aquas refrenat silvas clivosque movet, feras beluas mitigat. Amat nuptam suam, teneram nympham Eurydicam, et magna laetitia vitam in Thracia degit. At Eurydicam veneno vipera necat. Tum Orpheus in inferna loca descendit et ad Proserpinam, regni Averni reginam, venit: amatam enim recuperare optat. Maesto lyrae sono Tartari umbras et Erebi deos vincit. Proserpina viro Orpheo imperia dat: «Puellam ad vivos reduces,at numquamin via ab inferis ad superorum auras oculos in nuptam tuam converte!» Iam Eurydica in terram venit, sed subita dementia Orpheus in nuptam oculos vertit. Repente feminae figura ex oculis abscedit. Puellam enim in inferos Proserpina in aeternum revocat. Ita poeta usque ad mortem summa maestitia vivit.
- Latino
- Lingua Magistra 1
- Versioni dai Libri di Esercizi
