Apud Caesarem legimus in Gallia duo genera esse eorum hominum, qui aliquo numero atque honore sunt. De his duobus generibus alterum est (illud) druidum, alterum (illud) equitum. Plerique Plebei, cum aut aere alieno aut magnitudine tributorum aut iniuriam potentiorum opprimuntur, se in servitutem dicant nobilibus utriusque generis. Druides bellis non intersunt neque ullum tributum pendunt; res divinas administrant, sacrificia publica et privata curant, fere de omnibus controversiis publicis privatisque iudicant et, si quod facinus admissum est, si qua caedes facta est, si de hereditate vel de finibus aliqua controversia est, iidem decernunt, proemia poenasque constituunt. Nam hi quodam anni tempore in finibus Carnutum, in regione totius Galliae media, considunt in loco consecrato. Huc omnes, qui controversias habent, undique conveniunt eorumque decretis iudiciisque parent. Si qui privatus aut populus eorum decreto non stetit, gravissima poena afficitur.
Omnibus druidibus praeest unus, qui summam auctoritatem inter eos habet. Hoc mortuo aut, si quis ex reliquis excellit dignitate, succedit, aut, si plures sunt pares, unus elegitur suffragio omnium druidum; non numquam etiam armis de principatu contendunt. Dicunt druidum disciplinam antiquissimis temporibus in Britannia repertam esse, inde in Galliam translatam (esse). Druides docent animas non interire, sed post mortem transire ab aliis ad alios, atque hoc maxime ad virtutem hominem excitari putant, metu mortis neglecto. Alterum genus est equitum. Hi, cum aliquod bellum incidit, omnes in aciem prodeunt cum servis et clientibus.
- Latino
- Maiorum Lingua B
- Versioni dai Libri di Esercizi
