Scipione Emiliano incontra Massinissa

Cum in Africam venissem tribunus militum, Masinissam conveni, regem familiae nostrae ob iustas causas amicum. Cum ad eum veni, complexus me senex conlacrimavit aliquantoque post suspexit ad caelum, et: «Gratias», inquit, «tibi ago, summe Sol, vobisque, reliqui caelestes, quod, antequam e vita migro, conspicio in meo regno et in domo mea P. Cornelium Scipionem. Ego recreor eius nomine, quia numquam ex animo meo discedit Africani, boni atque invicti viri, memoria». Deinde ego eum de suo regno interrogavi, is me de nostra re publica. Sermonem multas horas produximus et dies a nobis consumptus est. Deinde, ob longum iter et vigiliam fessus, ad cubiculum perveni. Cum artum somnum cepissem, Africanus mihi se ostendit; cum eum agnovi, equ‡dem cohorrui, sed is dixit mihi: «Omitte timorem, Scipio, et mea gravia verba memoriae trade».