Stupore dei Galli di fronte a Roma indifesa

Cum nuntiatum est magnam Gallorum turbam iam non procul a Roma esse, Senatus exercitum misit qui Gallos profligaret et urbem a metu liberaret, sed Romani milites ad flumen Alliam, velut deorum ira obnubilati, improviso terrore compulsi et viribus suis diffisi, arma reliquerunt et fugae se dederunt. Repentina et insperata victoria commoti, Galli velut obstupefacti diu morati sunt, Romanurum insidias verentes: putabant enim Romanos se obscondisse ut Gallos improviso aggrederentur. Deinde, postquam nihil usquam hostile cernebatur, viam ingressi sunt et ante solis occasum ad urbem Romam pervenerunt. Equites, qui praemissi erant ut loca explorarent, nuntiaverunt se non portas clausas vidisse, non stationes militum ante portas vigilantium, non armatos in muris. Nemo erat qui urbem defenderet, quia maior pars Romanorum militum, qui apud flumen Alliam terrore capti arma proicerunt, Romam non rediit ut urbem tuerentur, in qua mulieres, pueros et senes manserant, sed ignominiosa fuga Veium petiit. Itaque Galli in urbem ingressi eam depopulati sunt.