Ulisse e Polifemo

odysseri ( da odysseus,-ei nome greco di Ulisse ) historia ab Homero in Odyssea narratur. Post ( dopo prep + acc ) Troianum bellum, ad Ithacam, patriam suam ( sua acc. ), Odysseus navigat. Antea tamen cum ( con, prep + abl. ) sociis ad terram monstri Polyphemi, Neptuni dei filii, pervenit: Polyphemo enim unus oculus erat. Monstrum interdiu capellas ad pascua ducebat, noctu in speluncam redigebat; postremo ad speluncae ianuam immensum saxum opponebat. Eo die forte ( Quel giorno per caso ) etiam Odysseus et socii in speluncam includebantur et; cum ( quando avv. ) a Polyphemo inveniebantur, devorabantur. Odysseus horrendum spectaculum non tolerat: sic vinum accipit, Polyphemum inebriat et dicit: ” Utis ( in greco significa “nessuno” ) sum, ac tici ( a te ) vinum praebeo”. Monstrum denique vino vincitur et somno opprimitur: Odysseus oculum eius ( suo di Polifemo ) trnco fervido exurit. Polyphemus axclamat, clamitat speluncam praecludit, amicos convocat et dicit: Utis me ( me, acc. ) excaecat”; sed amici rident. Interim Odysseus se ( se stesso, acc. ) sociosque ad capellas alligat et e spelunca discedit.