Pompeius, ut equitatum suum pulsum vidit atque eam partem cui maxime confidebat perterritam animadvertit, aliis quoque diffisus, acie excessit protinusque se in castra equo contulit et iis centurionibus, quos in statione ad praetoriam portam posuerat, clare, ut milites exaudirent: «Tuemini» inquit «castra et defendite diligenter, si quid durius acciderit. Ego reliquas portas circumeo et castrorum praesidia confirmo». Haec cum dixisset, se in praetorium contulit, summae rei diffidens et tamen eventum exspectans. Caesar Pompeianos equitibus circumdedit, ex fuga intra vallum compulit, denique, nullum spatium perterritis dare oportere existimans, milites cohortatus est ut benificio fortunae uterentur castraque oppugnarent. Qui, etsi magno aestu fatigati – nam ad meridiem pugna erat perducta -, tamen ad omnem laborem animo parati imperio paruerunt. Castra a cohortibus, quae praesidio erant relictae, industrie defendebantur.
- Latino
- Lingua Viva 2
- Versioni dai Libri di Esercizi
